خطاست اگر بیندیشیم عشق حاصل مصاحبت دراز مدت و باهم بودنی مجدانه است.
عشق ثمره‌ی خویشاوندی روحی است و اگر این خویشاوندی در لحظه‌ای تحقق نیابد،
در طول سالیان و حتی نسل‌ها نیز تحقق نخواهد یافت
نظر شما چیه ؟
عشق حاصل یه نگاهه ؟ یعنی آدم با یه نگاه عاشق میشه ؟
یا اینکه عشق حاصل یه دوستی دراز مدت و یه صمیمیت طولانیه ؟
اگر میشه نظر بدین؟؟؟؟