جعبه مداد رنکی
دوازده تا بودن، دوازده تا رنگ و وارنگ، دوازده تا دراز و کوتاه.
آبی از همه کوتاه تر بود ،گفت: من آسمونم، من دریام، چشمم ...
قهوه ای و کرمی با هم گفتن: من خاکم، تنه درختم ...
سبز هم کوتاه بود ، گفت: من درختم، برگم ...
قرمز گفت: من گلم ، لبم ...
نارنجی گفت: من خورشیدم ...
. . . . . .
. . . . . .
سیاه گفت: من شبم، تاریکی ام، سایه ام ...
سفید اما هیچی نگفت. از همه بلندتر بود . . . حتی یک بار هم تن تیز مداد
تراش لمسش نکرده بود ...