هیچ زمستانی طولانی نیست،حتی اگر همه شبهایش یلدایی باشد.بهار می آید،با سماجت

             از پشت جوانه ها بر شاخه های ترد یاس،چسبیده به پای نازک پرنده ای بر شاخه

            خشک ودر بازی انگشتان دخترک در آب تنگ ماهی قرمز و در نجوای ناودان بر

           آسفالت شکسته  پیاده روهای شهرمان. بهار با همه جلوه های حیاتش می آید تا به

            زیستن سرمازده و زمستانی با شکوه زندگی ببخشد. در واپسین لحظه سال یادمان

            نرود قول و قرارهایمان  با خودمان،اگر پیام مهر ودوستی داریم هر چه زودتر

           فریادش بزنیم.

    یه توصیه یه کوچکتر به عنوان عیدی به بزرگترا

    تو سال جدید خیلی ..خیلی خیلی

    مراقب افکارمون باشیم چون افکار

    تبدیل به گفتار و رفتار می شن و

    این دو هم شخصیت مارومی سازن...