« الحمدا... الذی جعلنا من المستکین بولایه امیرالمومنین (ع) و الائمه علیهم السلام و اللعن علی

اعدائه و اعدائهم الی یوم القیامه »

چون علی (ع) متولد گردید ، چشم به روی هیچ کس باز نکرد تا آن هنگام که قنداق وی را به

دست رسول خدا (ص) دادند . پس چشمان خویش را برای اولین بار بر روی مبارک نبی اکرم (ص)

 گشود و بعد از لبخند و عرض سلام و ادب به یگانگی خدا و رسولش شهادت داد و سپس فرمود :

« یا رسول ا... (ص) ! آیا بخوانم صحف آدم (ع)، زبور داود(ع) ، تورات موسی(ع) ،

انجیل عیسی (ع) را ؟ آیا بخوانم قران را با آنکه بر شما نازل نشده است ؟ »

رسول خدا (ص) فرمود: « بخوان علی (ع) جان  ! » . پس علی (ع) مشغول به خواندن آیاتی

 از کتابهای آسمانی گردید ، به گونه ای که رسول خدا (ص) خطاب فرمود : « به خدایی که

جانم در دست اوست ، آن چنان فصیح خواندی که اگر شیث (ع) ، داود(ع) ، موسی(ع) و

عیسی (ع) حاضر بودند ، هر آئینه اقرار می کردند که در حفظ و قرائت این کتب از آنها بهتر

 بودی . وآن هنگام حضرت علی (ع) مشغول به خواندن آیات قرآن شد ، چنین آغاز کرد:

           «بسم الله الرحمن الرحیم:

 قد افلح المومنون، الذین هم فی صلاتهم خاشعون و الذین هم عن الغو معرضون...»

پیامبر اکرم(ص) فرمود: 

«یا علی(ع) ! رستگاری مومنان به وسیله تو خواهد بود و تو امیر آنان هستی ».

این همان علی بن ابی طالب (ع) است که جدال و تصادم افکار و عقول در باره اش تا

 حدی است که عده ای او را خدا می خوانند و عده ای او را کافر و مرتد می خوانند !

اوست که در یک جمله درباره اش باید گفت :

   « شناخت فضائل مولا علی (ع) و درک حقیقت او ، هرگز

 در حوصله ارقام شمارش نمی گنجد .»