قدر آیینه

تا که بودیم نبودیم کسی           کشت ما را غم بی همنفسی

تا که رفتیم همه یار شدند           خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر ایینه بدانیم چو هست             نه در آن وقت که اقبال شکست